اکثر افراد مبتلا به مرحله ۲ پارکینسون هنوز هم می توانند به تنهایی زندگی کنند، اگرچه ممکن است متوجه شوند که انجام برخی کارها بیشتر طول می کشد.
لازم به ذکر است که با پیشرفت موقعیت در طول زمان ، علائم بیماری پار کینسون بدتر می شود. علائم رایج این بیماری عبارتند از :
در ادامه سعی داریم به راه های پیشگیری از بروز بیماری پارکینسون بپردازیم.
خشک‌شدن بدن در هنگام آغاز حرکت یا تغییرجهت (گویی پاها به زمین چسبیده‌اند)
تقریباً در همه موارد ، دارو برای کمک به مدیریت علائم جسمی و روانی مورد نیاز است.
باقلا: این لوبیا سبز آهکی حاوی لوودوپا است، همان ماده ای که در برخی از داروهای پارکینسون استفاده می شود.
۳. کُندشدن حرکات: کارهایی نظیر راه‌رفتن و بلندشدن از رختخواب و حتی صحبت‌کردن دشوارتر و کندتر می‌شوند. پزشکان این وضعیت را برادیکینزیا می‌نامند.
اگر این علائم ناشی از پارکینسون نباشند، پس ناشی از چیست؟
داروهای آنتی‌کولینرژیک را اغلب افراد جوان‌تر مصرف می‌کنند؛ افرادی که شدیدترین علائم آن‌ها رعشه است.
نورولوژیست بدین منظور ، به انگشت دست و انگشت شست بیمار به طور همزمان ، ضربه می زند یا این که جهت بررسی کندی و اختلال حرکت بیمار ، به پای وی ضربه می زند.
در حال حاضر ، هیچ درمانی برای زوال عقل بیماری پارکینسون وجود ندارد. به جای آن ، پزشک بر درمان علائم دیگر تمرکز می کند.
پارکینسونیسم همچنین ممکن است در افرادی دیده شود داروی بیماری پارکینسون در جدول که به مشکلات عصبی دیگری نظیر آلزایمر، بیماری لویی‌بادی، بیماری کروتزفلد یاکوب، بیماری ویلسون و بیماری ھﺎﻧﺗﯾﻧﮕﺗون مبتلا هستند.
پزشک متخصص در این زمینه توصیه می‌کند که سبک زندگی خود را تغییر دهید و ورزش‌های هوازی را به طور مداوم انجام دهید. در بعضی از مواقع فیزیوتراپی که باعث تعادل و کشش می‌شود هم توصیه می‌کنند.
مرحله‌ی متوسط: اغلب در سه تا هفت سال، تغییرات بیشتری در بیمار مشاهده خواهد شد. در اوایل، بیمار ممکن است در انجام کاری نظیر بستن دگمه‌ی پیراهنش دچار مشکل بوده باشد.